Niebo polarne. Gdzie wszystko zaczyna wirować. Arktyczna noc jest porównywalna tylko do przelotnych i ulotnych stanów innych nieboskłonów na dowolnej szerokości geograficznej. Różnica polega na tym, że tutaj wydaje się, że nigdy się nie skończy. Ten świetlisty błękit występuje tylko w niektórych kolorach dziecinnych. Tutaj trwa we wszystkich niuansach. To jak życie pod morzem.1
⚠︎ Zdjęcia są złej jakości. Są tutaj tylko po to, aby udokumentować pracę oświetleniową. ⚠︎
Karta artystyczna
- Reżyseria: Paco Zarzoso (Información [Hiszpański], Entrevista [Hiszpański]).
- Tekst: Arturo Sánchez Velasco (Blogspot [Hiszpański], Información [Hiszpański]).
- Obsada: Javier Huerta (Facebook [Hiszpański]), Joan Carles Bohigues (Información [Hiszpański], Facebook [Hiszpański]), Ruth Atienza Moneo (Facebook [Hiszpański]), Sonia Ortiz (Facebook [Hiszpański]).
- Scenografia: Martina Botella Mestres (Información [Hiszpański]), Ximo Flores (Información [Hiszpański]).
- Reżyseria światła: anødine - Alex Rault (Instagram, anødine - studio, anødine - events).
- Muzyka: Miguel Alarcón (Información [Hiszpański], Soundcloud).
- Projekt graficzny: Malaltet & the Mamuts.
- Miejsce: Teatro de los Manantiales (Zobacz na Google Map) (Información [Hiszpański]).
Kilka obrazków
